Słynący ze swoich oryginalnych interpretacji postaci operowych oraz niekonwencjonalnych występów koncertowych, tenor José Cura występował w najbardziej prestiżowych teatrach na świecie. Ale José Cura jest kimś znacznie więcej niż tylko gwiazdą opery: to również kompozytor i dyrygent, reżyser, scenograf, genialny artysta i urodzony showman, który wykorzystuje muzykę, aby wzbudzać emocje, bawić i edukować. 

Po studiach kompozytorskich i dyrygenckich w rodzinnym mieście Rosario w 1984 roku, Cura przeniósł się do Buenos Aires, aby doskonalić swoje umiejętności i poznać tajniki występowania na scenie, a w szczególności śpiewania. W latach 1984–1988 pracował w jednym z chórów zawodowych w Teatro Colón. To wtedy jego głos rozwinął się w charakterystyczny, jasny tenor z dodatkiem barwy ciemnego barytonu. W 1991 roku przeniósł się do Europy, gdzie kontynuował karierę wokalną i zyskał status legendy. 

W 1999 roku José Cura wznowił karierę jako dyrygent i pracował z najlepszymi orkiestrami m.in.: London Philharmonia, London Symphony, Vienna Philharmonic, Sinfonia Varsovia, Toscanini Orchestra czy Hungarian Philharmonic przy realizacjach zarówno operowych jak i symfonicznych, wzbudzając entuzjazm widzów. Nagrał także kilka dobrze odebranych płyt, w tym monumentalną II Symfonię Rachmaninowa, która zyskała znakomite recenzje: „W ostatnim czasie słyszałem kilka nagrań tego utworu. Janssons z orkiestrą z Petersburga brzmi bardziej naturalnie, ale nie ma takiego pędu jak Cura. Sanderling i orkiestra Filharmonii grają o wiele szerzej, ale nie aż tak ekscytująco. Pocięte nagranie z lat 60. Svetlanova jest chyba najbliższe Curze. Interpretacja, o jakiej widz może marzyć, ale nie ma gwarancji, że kiedykolwiek jej doświadczy” (Classical Music Editor). 

W 2007 roku światowa premiera La Commedia è finita – kreatywny remake Pagliacci w połączeniu z tańcem i pantomimą – zapoczątkowała karierę José Cury jako reżysera i scenografa. W 2010 roku opera Samson i Dalila Saint-Saënsa w Badisches Staatstheater, pokazała jego innowacyjne, nowoczesne podejście do klasycznej opery, które zachwyciło zarówno publiczność jak i krytyków: „Cura poszedł za swoim powołaniem jako dyrygent, i z sukcesem prowadził orkiestry na wielu scenach. Jednak w Karlsruhe miał zaszczyt kierowania, projektowania scenografii i zaśpiewania głównej partii. Wyjątkowy projekt dodał skrzydeł zespołowi – w rezultacie powstało przedstawienie, którym mogłaby się poszczycić każda ze scen operowych na świecie” (Opernglas). Jednomyślny aplauz publiczności i krytyków zdobyły dwie realizacje z 2012 roku: La Rondine w Operze w Nancy oraz Cavalleria Rusticana i Pagliacci w Opéra Royal w Liège. Umocniły one pozycję José Cury jako dyrygenta. Ostatnia jego produkcja Otella w Teatro Colón w Buenos Aires została uznana jednym z najbardziej udanych spektakli 2013 roku.