NADZWYCZAJNY KONCERT SYMFONICZNY
Giacomo Puccini  - SUOR ANGELICA (wykonanie koncertowe)
Ludomir Różycki  - ANHELLI op. 22, poemat symfoniczny na orkiestrę

Siostra Angelica – Adriana Ferfecka (sopran)
Ciotka Księżna – Małgorzata Walewska (mezzosopran)
Przeorysza – Anna Lubańska (mezzosopran)
Opiekunka Nowicjuszek – Kinga Borowska (mezzosopran)
Przełożona Nowicjatu – Agata Schmidt (mezzosopran)
Siostra Genowefa – Sylwia Olszyńska (sopran)
Siostra Osmina – Monika Buczkowska (sopran)
Siostra Dolcina – Hanna Okońska (sopran)
Siostra Pielęgniarka – Jadwiga Postrożna (mezzosopran)
Siostry Żebracze – Magdalena Czarnecka, Barbara Grzybek (soprany)
Siostry Nowicjuszki – Magdalena Pikuła, Dobromiła Lebiecka (sopran, mezzosopran)
Siostry Świeckie – Aleksandra Krzywdzińska, Ewa Kalwasińska (sopran, mezzosopran)

Orkiestra Akademii Beethovenowskiej
Chór Polskiego Radia
Zespół Śpiewaków Miasta Katowice CAMERATA SILESIA
Maria Piotrowska-Bogalecka – przygotowanie chóru
Anna Szostak – przygotowanie zespołu
José Cura – dyrygent 

Giacomo Puccini
Siostra Angelika
/oryg. Suor Angelica/ 

Libretto: Giovacchino Forzano
Prapremiera: Nowy Jork, Metropolitan Opera, 14 XII 1918

Koniec XVII wieku, klasztor we Włoszech. Zakonnice gromadzą się na wieczorne modlitwy, trzy siostry, wśród nich Angelika spóźniają się na modlitwy, zwraca im uwagę Opiekunka Nowicjuszek (Sorelle in umiltà). Opiekunka zaznacza, że Angelika dopełniła aktu skruchy. Siostry otrzymują karę za naruszenie reguł klasztornych. Siostra Genowefa pozdrawia wiosnę i wita pierwsze, promienie słońca (Oh sorelle!) oraz wspólnie ze swoimi towarzyszkami modli się o spokój duszy zmarłej niedawno siostry. Genowefa tęskni za swoim życiem przed wstąpieniem do klasztoru, jako pasterki, marzy by pogłaskać owieczkę (Soave Signor Mio). Siostra Angelika wyznaje, że pozbyła się pragnień, jednak siostry wiedzą, że tęskni ona za swoją rodziną, od której nie ma żadnych wieści od ponad 7 lat. Angelika rusza na pomoc jednej z sióstr użądlonej przez osę Ecco, questa èla calenzola). Siostry Żebracze wracają ze swojej misji pozyskiwania środków, informując, że przez klasztorem stoi drogocenna karoca. Przybywa Przeorysza, oznajmiając przybycie Ciotki Księżnej, która chce z nią pomówić. Angelika jest wzruszona i przejęta wizytą ciotki, jednak ta traktuje ją lodowato i chce załatwić sprawy majątkowe - kwestie podziału spadku (Il Principe Gualtiero). Rodzice Angeliki zmarli, a jej młodsza siostra wkrótce ma wyjść za mąż, znalazła bowiem mężczyznę, który przymknął oko na hańbę, którą Angelika przyniosła rodzinie. Owa hańba to wydanie na świat nieślubnego dziecka, syna, którego zaraz po porodzie odebrano Angelice, a ją odesłano do klasztoru. Kobieta błaga Ciotkę o informacje o jej synu (Tutto ho oferto), zaś Ciotka oznajmia, że dziecko zmarło dwa lata temu. Angelika płacze z rozpaczy i mdleje, a gdy dochodzi do siebie podpisuje dokument, w którym zrzeka się spadku. Angelice nie pozostaje już nic, nie chce dłużej żyć (Senza mamma, bimbo, tu sei morto). Przygotowuje dla siebie trujący napój z ziół  i wypija go (Suor Angelica a sempre una ricetta). Nagle uświadamia sobie, że popełnia grzech śmiertelny i skazuje się na wieczne potępienie. Klęka więc przez obliczem Matki Boskiej, i prosi by przez wzgląd na swojego synka  przebaczyła jej czyn (Senza mamma). W mroku nocy Matka Boska rozjaśnia się, a wśród śpiewu aniołów, umierająca Angelika widzi Ją prowadzącą za rękę jej synka, który łączy się ze swoją matką Angeliką. 

/opracowano na podstawie J. Kański Przewodnik operowy oraz P. Kamiński Tysiąc i jedna opera/

Siostra Angelica – Adriana Ferfecka (sopran)   

Ukończyła studia na Uniwersytecie Muzycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie prof. Jolanty Janucik. Była członkiem Akademii Operowej przy Teatrze Wielkim–Operze Narodowej, a w roku 2015 uczestniczyła w Projekcie dla Młodych Śpiewaków na Salzburger Festspiele w Austrii. Laureatka pierwszych nagród na licznych konkursach, między innymi: Międzynarodowym Konkursie dla Śpiewaków Operowych “Ferruccio Tagliavini” w Austrii (2014), Międzynarodowym Konkursie Le Grand Prix de l’Opera in Romania (2014), Konkursie Śpiewu Klasycznego DEBUT w Niemczech (2014), Międzynarodowym Konkursie Operowym “Ottavio Ziino” we Włoszech (2014), Międzynarodowym Konkursie Śpiewu Iris Adami Corradetti we Włoszech (2016). Adriana Ferfecka zdobyła Drugą Nagrodę na XVI Międzynarodowym Konkursie Sztuki Wokalnej im. Ady Sari oraz Trzecią Nagrodę i Nagrodę Specjalną Soroptimist Club Vercelli Prize na 69. Międzynarodowym Konkursie Muzycznym Gian Battisty Viottiego we Włoszech. W latach 2015-2017 była stypendystką Deutsche Oper w Berlinie oraz zadebiutowała na deskach Teatro dell’Opera di Roma jako Korynna w Podróży do Reims. W sezonie 2017/2018 artystka wystąpiła w rolach Zuzanny w Weselu Figara w Teatro Lirico di Cagliari, Nelli w Giannim Schicchim w Dutch National Opera w Amsterdamie, Walentyny w Wesołej wdówce w Teatro La Fenice oraz Micaëli w Carmen w Deutsche Oper w Berlinie. W sezonie 2018/2019 partią Mimi w Cyganerii w Operze Śląskiej w Bytomiu zadebiutowała na polskich scenach operowych.

Ciotka Księżna – Małgorzata Walewska (mezzosopran)   

Ukończyła Akademię Muzyczną F. Chopina w Warszawie w klasie prof. Haliny Słonickiej. Po ukończeniu studiów występowała w Bremer Theater, a następnie została zaangażowana przez wiedeńską Staatsoper, gdzie debiutowała jako Polina w Damie Pikowej oraz Carmen. Tam po raz pierwszy pracowała z artystami takimi jak Luciano Pavarotti czy Placido Domingo. Kolejne lata przyniosły angaże w Semperoper w Dreźnie oraz w Deutsche Oper w Berlinie. W 2006 roku Małgorzata Walewska zadebiutowała w Metropolitan Opera w Nowym Jorku jako Dalila w Samsonie i Dalili u boku José Cury. Kolejne ważne debiuty na międzynarodowych scenach to rola Azuceny w Królewskiej Operze Covent Garden w Londynie (2009), Mamki w Kobiecie bez cienia w Palacio de Bellas Artes w Meksyku (2012) i Dalili w Grand Théâtre de Genève (2012), gdzie orkiestrę prowadził Maestro Michel Plasson. W 2015 roku dodała do swojego repertuaru rolę Kundry w Parsifalu. W latach 2016-2019 artystka zadebiutowała w roli Wdowy w premierowej produkcji Goplany W. Żeleńskiego w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej, wystąpiła także jako Pani Quickly w Falstaffie i Ciotunia w Peterze Grimesie w Operze w Kolonii. Do swojej dyskografii w sezonie 2017/2018 artystka dodała nagrania Missa pro pace W. Kilara z Orkiestrą Filharmonii Podlaskiej oraz partii Jokebed w operze A. Rubinsteina Mojżesz z Polską Orkiestrą Sinfonia Iuventus. W 2015 roku została mianowana Dyrektorem Artystycznym Międzynarodowego Festiwalu i Konkursu Sztuki Wokalnej im. Ady Sari w Nowym Sączu. Otrzymała, nadawany przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Złoty Medal Gloria Artis, podkreślający jej wybitny wkład w rozwój kultury polskiej (2016).
fot. Bartek Banaszak

Przeorysza – Anna Lubańska (mezzosopran)   

Ukończyła z wyróżnieniem śpiew solowy w klasie prof. Krystyny Szostek-Radkowej (Akademia Muzyczna, Warszawa). Jest laureatką V Międzynarodowego Konkursu Sztuki Wokalnej im. Ady Sari (I nagroda oraz trzy wyróżnienia). Zadebiutowała na warszawskiej scenie operowej, związana z Teatrem Wielkim-Operą Narodową (od 1993). Wśród jej ról można wymienić m.in. Księżniczkę Eboli Don Carlos, Amneris Aida, Fenenę Nabucco G. Verdiego, Jadwigę Straszny Dwór, Ubu Ubu Rex K. Pendereckiego, Olgę Eugeniusz Oniegin P. Czajkowskiego. Występowała także w takich dziełach jak: Trubadur, Pierścień Nibelunga, Cavalleria Rusticana, Carmen i in. Jest cenioną interpretatorką pieśni wielu kompozytorów oraz kreacji oratoryjno-kantatowych. Występowała na scenach operowych w Japonii, Norwegii, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Belgii, Francji, Rosji, Monako, Hongkongu. Współpracowała z Operą Poznańską, Operą Krakowską, Operą Śląską, filharmoniami w Warszawie, Krakowie, Katowicach, Wrocławiu i Bydgoszczy oraz gościła na festiwalach: Wratislavia Cantans, Wielkanocnym Festiwalu Ludwiga van Beethovena, Warszawskiej Jesieni oraz Międzynarodowym Festiwalu Muzycznym im. Krystyny Jamroz. Zrealizowała m.in. kompletne nagranie studyjne Strasznego Dworu S. Moniuszki oraz Ubu Rex K. Pendereckiego.
fot. Studio Przyjemności

Opiekunka Nowicjuszek – Kinga Borowska (mezzosopran)    

Ukończyła z wyróżnieniem śpiew solowy w klasie prof. Grażyny Krajewskiej-Ambroziak (Akademia Muzyczna, Łódź). Debiutowała na scenie w przedstawieniach studenckich Wesele Figara W. A. Mozarta oraz Juliusz Cezar G. F. Haendla. Jest laureatką XV Międzynarodowego Konkursu Sztuki Wokalnej im. Ady Sari oraz 51 International Vocal Competition w Hertogenbosch. Była członkiem studia operowego w Chapelle Musicale Reine Elisabeth w Waterloo (2010-2014). Występując jako Kobieta Tebańska w operze Edyp Georga Enescu zadebiutowała na scenie operowej La Monnaie w Brukseli (2011). Wielokrotnie prezentowała się na belgijskich estradach tj. BOZAR oraz Flagey, pod batutą wyśmienitych dyrygentów: Patrick Fourniller czy Christopher Warren-Green. Wzięła udział w światowej kreacji dzieła oratoryjnego Jacquesa-Alphonsa de Zeegant Le mistere du Salut oraz prapremierze Symfonii Le chemin des Dames na mezzosopran, chór i orkiestrę pod batutą Benjamina Ellina, a także operze La brèche w Teatrze Rzymskim w Sagunto w Hiszpanii. Wystąpiła w premierze spektaklu Be with me now z okazji 5-lecia sieci ENOA podczas Festiwalu Aix-en-Provence 2015. Wzięła udział w ARD Musikwettbewerb w Monachium oraz IX Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Stanisława Moniuszki w Warszawie. Jest doktorantką Akademii Muzycznej w Łodzi.

Przełożona Nowicjatu – Agata Schmidt (mezzosopran) 

Ukończyła śpiew solowy w klasie prof. Hanny Michalak (Akademia Muzyczna, Bydgoszcz). Międzynarodową karierę zaczynała od głównej roli w produkcji Piny Bausch Orfeusz i Eurydyka  na scenie Palais Garnier w Paryżu. Do 2014 r. była solistką L’Atelier Lyrique w Paryżu. Debiutowała w Opéra Bastille (Ariadna na Naxos Straussa, Rusałka Dvoraka), Opera Montpellier Stabat Mater Dvoraka, l’Opera de Lyon (Mefistofele Boito) TWON (Zauberflote). Koncertuje m. in. w Palais Garnier, Auditorium Maison de la Radio, Amphithéâtre l’Opéra Bastille, St. Martin-in-the-Fields, Elbphilharmonie oraz na festiwalach: Aix-en-Provence, Verbier. Jest laureatką m. in: Prix l’AROP i Prix Cercle Carpeaux, Grand Prix de l’Opera w Bukareszcie (II miejsce), Konkursu im. St. Moniuszki w Warszawie (nagroda za pieśń polską) VII Międzynarodowego Konkursu im. K. Szymanowskiego (II miejsce), XIV Międzynarodowego Konkursu Sztuki Wokalnej im. Ady Sari  (III miejsce). W sezonie 2019/20  wystąpi: Madama Butterfly (Suzuki) w TWON, Rigoletto (Maddalena), Le Nozze di Figaro (Marcelina) w l’Opera de Lyon, Le Martyre de St. Sebastien Debussy’ego w FN w Warszawie.

Siostra Genowefa – Sylwia Olszyńska (sopran) 

Ukończyła śpiew solowy u prof. Moniki Swarowskiej-Walawskiej (Akademia Muzyczna, Kraków) oraz studia doktoranckie pod kierunkiem prof. Henryki Januszewskiej-Stańczyk (Akademia Muzyczna, Katowice). Jest laureatką m.in.: Grand Prix - Międzynarodowego Kursu Wokalnego w ramach Festiwalu Oper Oder-Spree, I Nagrody - XI Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Imricha Godina Iuventus Canti we Vrablach, wyróżnienia - XVI Międzynarodowego Konkursu Sztuki Wokalnej im. Ady Sari, Nagrody im. Ady Sari dla najlepszego sopranu koloraturowego - IX Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Stanisława Moniuszki, Nagrody Specjalnej im. Joan Sutherland - II Międzynarodowego Konkursu im. Evy Marton, II Nagrody - I Międzynarodowego Konkursu im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Zadebiutowała na deskach Opery Wrocławskiej jako Pamina w Czarodziejskim flecie (sezon 2016/2017, 2017/2018). Również jako Pamina wystąpiła w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej w Warszawie w realizacji Barrie Kosky’ego dla Komische Oper w Berlinie, w Teatrze Narodowym w Miskolcu i w Węgierskiej Operze Państwowej w Budapeszcie. Kolejne debiuty to Mimi w Cyganerii G. Pucciniego podczas Immling Festspiele w Niemczech oraz Diana w operze J-P. Rameau Hipolit i Arycja na krakowskim festiwalu Opera Rara. Występuje także z repertuarem koncertowym m. in. w Filharmonii Narodowej, NOSPR czy w Filharmonii Węgierskiej. Sylwia Olszyńska pracuje jako pedagog śpiewu na Wydziale Wokalno-Instrumentalnym Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach (od 2012).

Siostra Osmina – Monika Buczkowska (sopran) 

Ukończyła z wyróżnieniem studia w klasie śpiewu prof. Barbary Mądrej-Bednarek (Akademia Muzyczna, Poznań). Uczestniczka Programu Kształcenia Młodych Talentów Akademia Operowa, działającego w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej w Warszawie. Doskonaliła swój warsztat na wielu kursach wokalnych, u pedagogów takich jak: Izabela Kłosińska, Matthias Rexroth, Eytan Pessen, Olga Pasiecznik, Hedwig Fassbender, Paul Plummer, Helmut Deutsch, Neil Shicoff. Zdobywała nagrody i wyróżnienia na konkursach, m. in. Ogólnopolskim Festiwalu Wokalnym im. Marii Stankowej w Olsztynie, III Międzynarodowym Konkursie Wokalnym Muzyki Dawnej „Canticum Gaudium” w Poznaniu, XVII Międzynarodowym Konkursie Sztuki Wokalnej im. Ady Sari. Brała udział w wielu koncertach i wykonywała partie, jak: Pamina – Czarodziejski flet (TM Lublin, 2017/2018), Papagena – Czarodziejski flet (TW Opera Narodowa, 2017-2019), Susanna, Zerlina – Don Giovanni (Polska Opera Królewska, 2017-2019), Eurydyka – Orfeusz w piekle (Opera Bałtycka, 2018), 6 sióstr – Ognisty anioł (TW Opera Narodowa, Festival d’Aix-en-Provence, 2018). W sezonie artystycznym 2020/2021 dołączy do zespołu artystycznego Opery we Frankfurcie nad Menem. 

Siostra Dolcina – Hanna Okońska (sopran) 

Absolwentka śpiewu solowego w klasie dr hab. Małgorzaty Greli (Akademia Muzyczna, Bydgoszcz). Solistka Teatru Wielkiego w Łodzi. Obecnie współpracuje również z Operą Nova w Bydgoszczy, Filharmonią Pomorską, Filharmonią Bałtycką oraz Polską Orkiestrą Muzyki Filmowej. Laureatka konkursów i festiwali m.in.: I Nagrody na IV Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym im. Krystyny Jamroz w Busku Zdroju; III Nagrody, Nagrody im. Ady Sari dla najlepszego głosu koloraturowego, Nagrody Towarzystwa Operowego ARIA oraz Nagrody Orkiestry Opery Krakowskiej na XVII Międzynarodowym Konkursie Sztuki Wokalnej im. Ady Sari; II Nagrody na V Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Jana, Edwarda, Józefiny Reszków w Częstochowie. Jako solistka koncertowała w Polsce i za granicą, m.in. w Austrii, Arabii Saudyjskiej, Niemczech, Słowacji, Białorusi, na Węgrzech, w Kazachstanie. Współpracowała z dyrygentami, takimi jak: Tadeusz Kozłowski, Marta Kluczyńska, Piotr Wajrak, Sławomir Chrzanowski, Massimiliano Caldi, Piotr Sułkowski i wielu innych.

Siostra Pielęgniarka – Jadwiga Postrożna (mezzosopran)

Absolwentka studiów wokalnych Akademii Muzycznej im K. Lipińskiego we Wrocławiu w klasie prof. Tadeusza Pszonki, którą ukończyła z wyróżnieniem. Zrealizowała studia podyplomowe w dziedzinie muzyki oratoryjnej, a w 2015 r. obroniła tytuł doktora sztuki. Swoje umiejętności wokalne rozwijała m.in. pod kierunkiem Heleny Łazarskiej, Carol Richardson, Teresa Żyli-Gary, Cristiny Miatello w Polsce i za granicą. W 2005 r. jako studentka debiutowała na scenie Opery Wrocławskiej partią III Damy w operze Czarodziejski flet W.A. Mozarta pod dyr. T. Zatheya a od 2011 r. jest solistką tej Opery. W 2017 otrzymała tytuł „Śpiewaczki Roku”, za rolę Azuceny w operze Il Trovatore. Jest laureatką wielu konkursów wokalnych m.in.: udział w finale VII Międzynarodowego Konkursu Moniuszkowskiego w Warszawie (2010 r.), Trzecia Nagroda na XIV Międzynarodowym Konkursie Sztuki Wokalnej im. Ady Sari w Nowym Sączu (2011 r.), Druga Nagroda na I Międzynarodowym Konkursie im. Jana Kiepury w Krynicy Zdroju (2013 r.), Druga Nagroda na VII Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Zdar nad Sazavou w Czechach (2014 r.), Trzecia Nagroda oraz Nagrody Specjalne na XI Międzynarodowym Konkursie Gabrieli Beňačkovej w Jihlavie w Czechach (2018 r.). W latach 2008-2018 współpracowała z polskimi teatrami operowymi oraz filharmoniami w Gdańsku, Krakowie, Białymstoku, Katowicach, Kaliszu i Warszawie. Koncertowała w Polsce, Czechach, Bułgarii, Rosji, Chinach, Niemczech, Austrii, Słowacji, Węgrzech i Szwajcarii. 

Siostry Żebracze – Magdalena Czarnecka, Barbara Grzybek (soprany)

Magdalena Czarnecka - sopran 

Absolwentka Akademii Muzycznej w Katowicach oraz Państwowej Szkoły Muzycznej im. M. Karłowicza w Katowicach. Laureatka III Nagrody na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym Pěvecká soutěž w Ołomuńcu w Czechach. W 2016 r. wystąpiła w partii Serpiny w przygotowanej dla dzieci adaptacji opery La serva padrona G. B. Pergolesi w ramach projektu Baroque Factory. W 2017 r. zagrała Papagenę w studenckim spektaklu Czarodziejski flet W. A. Mozarta oraz wykonała partię Dydony w operze Dydona i Eneasz H. Purcella w trakcie Denaman Island Baroque Music Festival w Kanadzie. W 2018 r. zadebiutowała na scenie Opery Śląskiej w Bytomiu jako Arminda w Rzekomej ogrodniczce W. A. Mozarta oraz wzięła udział w prawykonaniu opery Marco Vitale Il ratto di Helena w trakcie festiwalu Banchetto Musicale w Wilnie.

Barbara Grzybek - sopran 

Absolwentka Akademii Muzycznej w Katowicach na kierunku wokalistyka oraz Państwowej Szkoły Muzycznej im. Mieczysława Karłowicza w Katowicach. Realizuje swoje muzyczne zainteresowania szczególnie w kręgu wokalnej muzyki dawnej oraz w repertuarze pieśniowym. Wielokrotnie występowała jako solistka z towarzyszeniem orkiestr: Filharmonii Zabrzańskiej, Filharmonii Częstochowskiej, Capelli Bydgostiensis czy Akademickiej Orkiestry Barokowej AM w Katowicach pod batutą m.in. Macieja Niesiołowskiego czy Marka Toporowskiego. Jej wielką pasją jest również muzyka chóralna - występowała z takimi zespołami jak Chór Polskiego Radia, Chór Narodowego Forum Muzyki, Polski Narodowy Chór Młodzieżowy. Jest członkiem zespołu wokalnego Contento Core.

Siostry Nowicjuszki – Magdalena Pikuła, Dobromiła Lebiecka (sopran, mezzosopran)

Magdalena Pikuła - sopran 

Ukończyła Akademię Muzyczną w Krakowie i Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie (studia z wyróżnieniem w klasie śpiewu solowego prof. Jadwigi Rappé). Jest laureatką m.in. Międzynarodowego Konkursu Wokalnego Muzyki Dawnej Canticum gaudium w Poznaniu i Ogólnopolskiego Konkursu Wokalnego im. Ludomira Różyckiego w Gliwicach. Współpracowała z Instytutem Opery Akademii Teatralnej w Warszawie, kreując takie postaci, jak Isifile i Sole w operze F. Cavallego Il Giasone pod dyr. Doroty Cybulskiej-Amsleroraz Ciro w operze A. Stradelli Il Trespolo tutore pod dyr. Andrei de Carlo. Brała udział w wielu międzynarodowych festiwalach muzycznych m.in. w Festiwalu Bachowskim w Świdnicy, Festiwalu Oper Barokowych Dramma per Musica, Gorczycki Festiwal, Wratislavia Cantans, śpiewając pod batutą tak znamienitych dyrygentów, jak Andrew Parrot, Paul Goodwin, Jacek Kaspszyk, Christoph Poppen, Werner Pfaff i innych.

Dobromiła Lebiecka - kontralt 

Absolwentka Akademii Muzycznej w Katowicach w klasie śpiewu prof. Feliksa Widery. Debiutowała w 2004 roku w Operze Śląskiej w Bytomiu partią Safi w Baronie Cygańskim J. Straussa. W Wiedniu związana była z Instytutem Janineum wykonując głównie muzykę sakralną oraz polski repertuar pieśniarski. W Polsce współtworzyła trio Musica Camerata Cracovia, a fascynacja kulturą hiszpańską i iberoamerykańską zaowocowała szeregiem projektów obejmujących wykonawstwo pieśni o tejże proweniencji. Od 2013 r. związana z Chórem Polskiego Radia, a od 2015 r. także z Filharmonią Krakowską. W 2017 r. w ramach XVII Międzynarodowego Festiwalu i Konkursu Sztuki Wokalnej im. Ady Sari partnerowała Małgorzacie Walewskiej i Arnoldowi Rutkowskiemu wykonując partię Lucii w operze Cavelleria Rusticana P. Mascagniego. W tym samym roku debiutowała jako śpiewaczka oratoryjna u boku Moniki Świostek i Jarosława Bręka partią altową w Stabat Mater K. Szymanowskiego.
fot. Joanna Bąk

Siostry Świeckie – Aleksandra Krzywdzińska, Ewa Kalwasińska (sopran, mezzosopran)

Aleksandra Krzywdzińska - sopran 

Ukończyła Akademię Muzyczną w Krakowie oraz Międzywydziałowe Studium Pedagogiczne przy Akademii Muzycznej w Krakowie w zakresie śpiewu. Posiada doświadczenie zarówno w pracy pedagogicznej jak i śpiewie solowym i zespołowym. Od kilku lat związana z polską chóralistyką. Jako śpiewak na stałe zaangażowana w działalność Chóru Polskiego Radia, ponadto współpracuje również z: Cracow Singers czy Filharmonią Krakowską. Uczestniczy w festiwalach muzycznych m.in.: Sacrum-Profanum, Misteria Paschalia, Festiwal Muzyki Polskiej w Krakowie, Festiwal Muzyki Filmowej, Cracovia Sacra, Festiwal Ludwiga van Beethovena, Warszawska Jesień, Międzynarodowy Festiwal Muzyki Sakralnej Gaude Mater, Festiwale Szekspirowskie w Gdańsku, Erywaniu, Bitoli, Edinburgh International Festival, Huddersfield Contemporary Music Festival. Poza działalnością koncertową dokonuje nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i Telewizji, a także nagrań płytowych dla polskich i zagranicznych firm fonograficznych (dwupłytowy album „Soyka & Cracow Singers - Shakespeare a cappella”, płyta z dziełami polskiego renesansowego kompozytora "Sub Ursae. Wacław z Szamotuł. Opera omnia”).

Ewa Kalwasińska - mezzosopran 

Ukończyła śpiew solowy w klasie prof. Jana Ballarina (Akademia Muzyczna, Katowice), obecnie doskonali swój warsztat wokalny w Programie Kształcenia Młodych Talentów-Akademii Operowej przy TWON w Warszawie pod okiem profesorów światowej klasy. W czerwcu 2018 roku artystka zadebiutowała na scenie Opery Śląskiej jako Ramira w La finta giardiniera W. A. Mozarta. W trakcie studiów wykonywała partie solistyczne w dziełach tj.: Stabat Mater G. Rossini, Petite Messe Solennelle G. Rossiniego czy Czarodziejski flet W. A. Mozarta. Współpracowała z takimi dyrygentami jak: Krzysztof Dziewięcki, Jan Hawel, Jakub Kontz, Tadeusz Kozłowski, Paolo Gatto, Francesco Bottigliero, Bassem Akiki. W ubiegłym roku została dwukrotnie wyróżniona na XVI Międzyuczelnianym Konkursie Wokalnym „W kręgu muzyki słowiańskiej".

Orkiestra Akademii Beethovenowskiej

Jeden z czołowych polskich zespołów symfonicznych młodego pokolenia. Tworzą go pasjonaci - najwybitniejsi studenci i absolwenci europejskich wyższych szkół muzycznych. Zespół rozpoczął działalność w 2003 roku, po sukcesach na 53. Festival Jünger Künstler Bayreuth. W 2005 roku Orkiestra zadebiutowała podczas IX Wielkanocnego Festiwalu Ludwiga van Beethovena w Warszawie, gromadząc wyśmienite recenzje oraz otrzymując wiele zaproszeń do udziału w prestiżowych festiwalach w kraju i za granicą. Orkiestra nagrała dotychczas dwadzieścia płyt, między innymi dla wytwórni DUX Poland, Centaur Reccords USA, Le Foxx Music oraz Universal Music. Zespół podpisał również kontrakt z renomowaną oficyną wydawniczą EMI London KPM. Ma na koncie nagrania ścieżek dźwiękowych dla jak Warner Bros czy Monolith, współpracę z kompozytorami: Hansem Zimmerem, Elliotem Goldenthalem, Michałem Lorencem i Janem A.P. Kaczmarkiem, a także rejestrację albumu Siedem pieśni Marii (Universal Music Polska). W marcu 2018 r. nakładem wytwórni Universal ukazał się album Waves of My Life z muzyką emirackiego twórcy Ihaba Darwisha. Koncertowa premiera z udziałem OAB i samego kompozytora miała miejsce na słynnym Abu Dhabi Music Festival.

Zespół gościł na słynnych scenach koncertowych Europy i świata, w tym Alte Oper Frankfurt, wiedeńskiej Musikverein, Great Hall of People w Pekinie, Xinhai Concert Hall, Sanat Concert Hall w Stambule, Emirates Palace w Abu Dhabi czy Konzerthaus w Berlinie. Od 2011 roku jest rezydującym zespołem Chóru Koncertowego Darmstadt. Przy wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej oraz lokalnych samorządów zrealizowała kilkadziesiąt koncertów w cyklach: Bolek i Lolek symfonicznie, Bajkowe melodie, Ptasie plotki czyli rzecz o muzyce. Zainaugurował otwarcie hali Tauron Areny dla 16 tysięcy najmłodszych widzów w produkcji Pixar in concert. Orkiestra koncertuje w kraju i za granicą, realizując m.in. autorski cykl Jeszcze polska muzyka… promując zapomnianą polską muzykę.

Artystyczną i organizacyjną pieczę nad zespołem pełni manager - Marcin Klejdysz. Od listopada 2013 roku, na zaproszenie artystów OAB, funkcję pierwszego dyrygenta sprawuje maestro Jacek Kaspszyk.

Chór Polskiego Radia 

Założony przez Jerzego Gerta w 1948 roku, od 70 lat wykonuje repertuar obejmujący zarówno muzykę a cappella, jak i formy wokalno-instrumentalne. Poza działalnością koncertową Chór dokonuje nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia, a także nagrań płytowych dla polskich i zagranicznych firm fonograficznych. Wziął udział w prawykonaniach dzieł najwybitniejszych, współczesnych kompozytorów polskich, między innymi Witolda Lutosławskiego, Henryka Mikołaja Góreckiego, Krzysztofa Pendereckiego czy Wojciecha Kilara. Współpracuje z polskimi twórcami młodszego pokolenia m.in. z: Agatą Zubel, Aleksandrem Kościowem, Pawłem Łukaszewskim, Andrzejem Kwiecińskim, Szymonem Godziemba-Trytkiem. Zespół bierze udział w licznych festiwalach w kraju i za granicą. Regularnie koncertuje z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, Polską Orkiestrą Radiową, Orkiestrą Muzyki Nowej oraz Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej. Do marca 2012 roku zespół działał w strukturach Polskiego Radia S.A. W październiku 2012 roku podpisana została umowa pomiędzy Polskim Radiem S.A. a Fundacją Rozwoju Sztuki Sonoris, na mocy której marka Chóru Polskiego Radia, jej kontynuacja oraz dalszy rozwój, powierzone zostały Fundacji. Dyrektorem artystycznym zespołu jest Maria Piotrowska-Bogalecka.

Maria Piotrowska-Bogalecka -  dyrygent, dyrektor artystyczny Chóru Polskiego Radia

Absolwentka Akademii Muzycznej w Katowicach oraz Akademii Muzycznej w Krakowie. Studiowała również w Kodály Institute of the Liszt Ferenc Academy of Music, a swój dyrygencki warsztat doskonaliła w trakcie kursów w kraju i zagranicą. Jest laureatką XI Ogólnopolskiego Konkursu Dyrygentów Chóralnych w Poznaniu (I Nagroda oraz Nagroda Specjalna im. E. Maćkowiaka za najlepszą metodę pracy z chórem). Wielokrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Marszałka Województwa Śląskiego oraz Prezydenta Miasta Chorzów. Założycielka i kierownik artystyczny zespołu wokalnego Contento Core. W 2012 r. uzyskała stopień doktora w dziedzinie dyrygentura chóralna, a w 2014 roku opublikowała książkę pt. „Decorum et varietas. Psalmy w muzyce wokalnej i wokalno-instrumentalnej polskiego baroku”. Jest adiunktem w Katedrze Dyrygentury Chóralnej Akademii Muzycznej w Katowicach. W latach 2015-2017 sprawowała funkcję kuratora regionu śląskiego ministerialnego programu Śpiewająca Polska działającego przy NFM we Wrocławiu. Od 2017 roku pracuje z Chórem Polskiego Radia, a od 2018 roku jest Dyrektorem Artystycznym Zespołu.

Zespół Śpiewaków Miasta Katowice CAMERATA SILESIA 

Kameralna grupa śpiewacza, utworzona w 1990 r. przez kierującą do dziś zespołem dyrygentkę Annę Szostak. Od 2004 r. Camerata Silesia jest miejską instytucją kultury i oficjalnie reprezentuje Katowice, uhonorowane tytułem Miasta Kreatywnego UNESCO w dziedzinie muzyki. Wśród miejsc występów zespołu można wymienić takie sale koncertowe w Europie i Azji jak : Royal Festival Hall w Londynie, Gewandhaus w Lipsku, Parco della Musica w Rzymie, Palais de Beaux Arts oraz Le Théâtre Royal de la Monnaie w Brukseli, Concertgebouw w Amsterdamie, Gran Teatro La Fenice w Wenecji, Lanfang Theatre w Pekinie. Zespół przede wszystkim ceniony jest za perfekcyjne wykonania muzyki współczesnej, świetnie odnajduje się także w interpretacjach muzyki dawnej. Zespół regularnie bierze udział w międzynarodowych festiwalach, będąc stałym gościem m.in. Warszawskiej Jesieni, Wielkanocnego Festiwalu im. Ludwiga van Beethovena, Festiwalu Chopin i jego Europa czy Wratislavia Cantans. Wśród najważniejszych przedsięwzięć Cameraty w ostatnim czasie należy wymienić wspólne koncerty z London Baroque Orchestra, prawykonanie Missa Ex tempore Marcela Peresa, wykonanie Pasji wg św. Łukasza Krzysztofa Pendereckiego w Londynie wraz z London Philharmonic Orchestra pod dyr. Władimira Jurowskiego czy koncertowe wykonanie opery Orfeusz i Eurydyka wraz z Akademie für Alte Musik Berlin pod dyr. Alexandra Liebreicha.

Anna Szostak - dyrygent, dyrektor artystyczny Zespołu Śpiewaków Miasta Katowice CAMERATA SILESIA

Absolwentka Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Śląskiego i doktor habilitowany sztuki w zakresie dyrygentury. Stworzyła i prowadziła kilka zespołów wokalnych, z którymi zdobywała nagrody na festiwalach polskich i zagranicznych. Największe jednak uznanie zyskała jako dyrektor i dyrygent założonego przez siebie w 1990 roku Zespołu Śpiewaków Miasta Katowice Camerata Silesia. Zespół ten, złożony z solistów wokalistów, wykonując pod jej kierunkiem zarówno utwory wokalne a cappella, jak i wokalno-instrumentalne, prowadzi aktywną działalność koncertową i nagraniową, honorowaną prestiżowymi nagrodami, i zdobywa uznanie krytyki w kraju i za granicą.

José Cura – dyrygent

Słynący ze swoich oryginalnych interpretacji postaci operowych oraz niekonwencjonalnych występów koncertowych, tenor José Cura występował w najbardziej prestiżowych teatrach na świecie. Ale José Cura jest kimś znacznie więcej niż tylko gwiazdą opery: to również kompozytor i dyrygent, reżyser, scenograf, genialny artysta i urodzony showman, który wykorzystuje muzykę, aby wzbudzać emocje, bawić i edukować. 

Po studiach kompozytorskich i dyrygenckich w rodzinnym mieście Rosario w 1984 roku, Cura przeniósł się do Buenos Aires, aby doskonalić swoje umiejętności i poznać tajniki występowania na scenie, a w szczególności śpiewania. W latach 1984–1988 pracował w jednym z chórów zawodowych w Teatro Colón. To wtedy jego głos rozwinął się w charakterystyczny, jasny tenor z dodatkiem barwy ciemnego barytonu. W 1991 roku przeniósł się do Europy, gdzie kontynuował karierę wokalną i zyskał status legendy. 

W 1999 roku José Cura wznowił karierę jako dyrygent i pracował z najlepszymi orkiestrami m.in.: London Philharmonia, London Symphony, Vienna Philharmonic, Sinfonia Varsovia, Toscanini Orchestra czy Hungarian Philharmonic przy realizacjach zarówno operowych jak i symfonicznych, wzbudzając entuzjazm widzów. Nagrał także kilka dobrze odebranych płyt, w tym monumentalną II Symfonię Rachmaninowa, która zyskała znakomite recenzje: „W ostatnim czasie słyszałem kilka nagrań tego utworu. Janssons z orkiestrą z Petersburga brzmi bardziej naturalnie, ale nie ma takiego pędu jak Cura. Sanderling i orkiestra Filharmonii grają o wiele szerzej, ale nie aż tak ekscytująco. Pocięte nagranie z lat 60. Svetlanova jest chyba najbliższe Curze. Interpretacja, o jakiej widz może marzyć, ale nie ma gwarancji, że kiedykolwiek jej doświadczy” (Classical Music Editor). 

W 2007 roku światowa premiera La Commedia è finita – kreatywny remake Pagliacci w połączeniu z tańcem i pantomimą – zapoczątkowała karierę José Cury jako reżysera i scenografa. W 2010 roku opera Samson i Dalila Saint-Saënsa w Badisches Staatstheater, pokazała jego innowacyjne, nowoczesne podejście do klasycznej opery, które zachwyciło zarówno publiczność jak i krytyków: „Cura poszedł za swoim powołaniem jako dyrygent, i z sukcesem prowadził orkiestry na wielu scenach. Jednak w Karlsruhe miał zaszczyt kierowania, projektowania scenografii i zaśpiewania głównej partii. Wyjątkowy projekt dodał skrzydeł zespołowi – w rezultacie powstało przedstawienie, którym mogłaby się poszczycić każda ze scen operowych na świecie” (Opernglas). Jednomyślny aplauz publiczności i krytyków zdobyły dwie realizacje z 2012 roku: La Rondine w Operze w Nancy oraz Cavalleria Rusticana i Pagliacci w Opéra Royal w Liège. Umocniły one pozycję José Cury jako dyrygenta. Ostatnia jego produkcja Otella w Teatro Colón w Buenos Aires została uznana jednym z najbardziej udanych spektakli 2013 roku.
fot. ZoeCura